Voor de stilteochtend Mindfulness en Qigong op zaterdagochtend 25 mei zijn alleen nog reserveplaatsen beschikbaar. In de Mindful Zelfcompassie training (MSC) die ik vanaf woensdagochtend 29 mei geef is nog wel plek. Hetzelfde geldt voor de stilteochtend Zelfcompassie op 7 juli.
Status
Streeft u naar status? Nee? Weet u dat heel zeker?! Wanneer mensen tijdens een loopbaantraject nadenken over hun drijfveren om te werken, scoort status meestal vrij laag. Het is natuurlijk mogelijk dat de mensen die een arbeidspsycholoog bezoeken weinig waarde hechten aan status, maar ik heb het idee dat het belang van status ook wel eens wordt onderschat. Zo zie ik soms dat mensen pas beseffen wat status eigenlijk voor ze betekent, wanneer ze worden geconfronteerd met statusverlies of wanneer ze een verwachte statusverhoging mislopen. Iemand wordt bijvoorbeeld gepasseerd door een collega voor een felbegeerde promotie. Of komt langdurig ziek thuis te zitten en voelt zich afgeserveerd en uitgerangeerd. Volgens de Engelse filosoof Alain de Botton kent ieder volwassen leven twee love stories. De eerste is de zoektocht naar seksuele liefde, de tweede de zoektocht naar de liefde van de wereld. Omdat toegeven aan dat laatste verlangen sociale waaghalzerij is, speelt het drama zich volgens hem voornamelijk van binnen af. Iemand wordt gepasseerd voor een promotie en het enige wat we zien, is een verstrooide blik, een breekbaar lachje of een iets te lange stilte. Terwijl dat verlangen naar die openbare liefde volgens De Botton zeker niet minder intens, gecompliceerd, veelvoorkomend en pijnlijk hoeft te zijn dan het verlangen naar de meer intieme variant.
Statusangst is onlosmakelijk verbonden met het leven in een meritocratie. Want binnen een dergelijke maatschappij ligt onze status immers niet vast bij de geboorte, maar zijn we dat wat we van onszelf weten te maken. Status is om diezelfde reden een onzeker fenomeen, moeilijk te verwerven en in een oogwenk te verliezen. Wat valt er te doen aan statusangst? Eén van de aller oudste remedies is de oplossing van de stoïcijnen. Een heel effectieve bovendien, die we in zijn huidige vorm kennen als de methode RET of de cognitieve gedragstherapie. Door redelijk en logisch na te denken, bepalen we zelf wie we willen zijn en wat we van waarde achten in plaats van ons afhankelijk te maken van de grillen van onze omgeving.
Zonder publiek en zonder vergelijking verliest status iedere betekenis. We kunnen datgene waar we onszelf mee vergelijken, onze referentie, wel zelf kiezen. Van nature neigen we er toe om onszelf te vergelijken met de mensen die ons na staan. Zo heeft het kunnen gebeuren dat we er de laatste eeuwen in heel veel opzichten enorm op vooruit zijn gegaan, terwijl we dat nauwelijks zo ervaren. De reden is dat we onszelf zijn blijven vergelijken met onze nabije buur in plaats van onze verre voorouder. En die buur heeft het inmiddels net zo goed gekregen als wij. En daar ligt dus tegelijkertijd een kans. Want we kunnen onszelf vergelijken met die buur die net iets succesvoller is, maar ook met die voorouder die misschien niet op de 31ste december bij de kachel zat in een mooie jurk met een fles champagne, maar zat te kleumen op een tochtig zolderkamertje bij een flakkerend kaarslichtje zonder Hemabril.
En tenslotte kan onze statusangst ons, net als afgunst, leiden naar onze diepste verlangens. Waardoor het ons kan helpen focussen en ons kan prikkelen om het beste in onszelf naar boven te halen. Als dat geen mooi voornemen is?!
Status Anxiety, Alain de Botton, 2004