\
Margôt van Stee
Arbeidspsycholoog/ Mindfulnesstrainer
/

Het lerende lichaam

Dat een mens niet alles langs cognitieve weg onder de knie kan krijgen, ondervond ik weer eens toen ik besloot om de vlinderslag te leren. Wijzer geworden van m’n eerste skivakantie, waarin ik, jong en overmoedig, meende mijzelf het skiën wel eigen te kunnen maken, besloot ik les te nemen.

Door jarenlange duurtraining had ik een indruk gekregen van wat er zich boven water dient af te spelen en die kennis had ik aangevuld met onderwaterbeelden van You Tube. Maar hoe in ’s hemelsnaam vertaalde ik dat wat ik zag naar mijn eigen lichaam? En dan vooral naar de beenbeweging, die mij nog het meest deed denken aan dat wat een zeemeermin moet voelen of een skiër die overstapt op een snowboard. Nou, daar heb je dan dus een juf voor.

Die gaf ons de instructie om een halve baan lang omhoog te springen en naar de bodem te duiken, omhoog te springen en naar de bodem te duiken. Wat er met 30 mensen al snel uit zag als een stadsbad vol dolfijnen. Dat dit een bruggetje was naar de nieuwe slag, bleek toen we vervolgens de opdracht kregen om op iedere armbeweging tweemaal met de benen te slaan. M’n hoofd was er volledig buiten gehouden, maar m’n lichaam had, hoe subtiel ook, een idee, of liever gezegd, een gevoel ontwikkeld dat in de verte deed denken, nee voelen, aan dat wat dolfijnen doen. Een soepele, golvende beweging. Nou ja, in aanleg dan.

Ik zal absoluut niet beweren dat ik de vlinderslag nu beheers. In Maslow termen ben ik van de fase ‘bewust onbekwaam’ in de fase ‘enigszins bewuster en bekwamer’ terecht gekomen. Maar op basis van m’n ervaring met yoga en dans weet ik dat ik er op kan vertrouwen dat mijn lichaam zich deze ervaring een volgende keer zal herinneren en er op voort kan bouwen.

Archief

  • Aandacht voor de natuur
  • Aandacht voor het klimaat
  • ACT bij trauma
  • Alles wat aandacht krijgt groeit. Ook in de hersenen.
  • Belangrijke levensgebeurtenissen
  • Change of mind, change of times
  • Controledrang
  • Coping tijdens Covid en daarna
  • Daar heb ik geen last meer van
  • Dankbaarheid
  • De donkere dagen
  • De koude kant, ver weg in het land
  • De olifant in de kamer
  • De wereld al wandelend tot leven laten komen
  • Deep Look
  • Depressie als verhaal
  • Een geval van toeval
  • Een nieuw taboe
  • Een oefening in geduld
  • Een slaaf van jezelf
  • Ego-emoties
  • EMDR
  • Erkenning
  • Eusebeia
  • Experiëntiële vermijding en een waardevol leven
  • Getting your things done
  • Goede gewoontes
  • Het allerlaatste woord over multitasking
  • Het cultiveren van kalmte en concentratie
  • Het lerende lichaam
  • Het zesde uur
  • Inclusief en Exclusief
  • Meditatie
  • Mijn ego is kleiner dan het jouwe!
  • Mindfulness anno 2024
  • Mindfulness en Compassie in tijden van Corona
  • Ode aan het werk
  • Oh wee op tv
  • Op retraite gaan
  • Op zoek naar onze verloren gewaande tijd
  • Op zoek naar stilte
  • Pandemische paniek
  • Psychotherapie en psychedelica
  • Status
  • Symposium: serieuze spelen
  • Taal als kleren van de keizer
  • Tien jaar arbeidspsychologische praktijk
  • Toegestane emoties
  • Traumasporen
  • Verdeeldheid en verbondenheid
  • Verlichting
  • Verlies
  • Waarden in een veranderende wereld
  • Waarom houden we toch zo van onze hersenen?
  • Wakker worden
  • Wat is een burnout (behalve dat wat de UBOS meet)?
  • Wie kent jou het beste, jijzelf of de mensen om je heen?
  • Worden wie je bent? Of worden wie je wilt zijn?
  • Zelfcompassie in de snelkookpan of op het sudderplaatje
  • Zelfsturing of structuur